همانگونه که از سوی پزشکان و دانشمندان پیشبینی می‌شد، موج دوم ویروس کرونا جهان را دربرگرفته و این بار به مراتب شدیدتر و وسیعتر جان انسانها را تهدید میکند. هنوز نه داروئی برای مداوای آن یافته اند و نه واکسنی برای پیشگیری. با توجه به تجربه دور اول شیوع این بیماری، سیاست‌ها و تدابیر مدیریتی حکومت‌ها در مقابله با موج دوم از اهمیت بسیاری برخوردار است. تقویت مراکز درمانی، افزایش کادر پزشکی و درمانی در شرائطی که هنوز مداوائی برای این بیماری خطرناک پیدا نشده است اهمیت حیاتی برای مقابله با آن و نجات جان انسانها و تامین بهداشت جامعه دارد.
کشورهایی در آغاز شیوع بیماری از طریق سیاست ها و تدابیر مدیریتی به موقع توانستند از پیش روی سریع این ویروس تا حدودی جلوگیری کنند. نتیجه این اقدامات به تعطیل برخی مشاغل گوناگون و مراکز عمومی و خصوصی شد. از جمله مهم ترین اقدامات دولتی حمایت های معیشتی و بهداشتی آسیپ پذیران بود، از جمله حمایت کارگران و زحمت کشان که در اثر شیوع این ویروس با خطر بی کاری و از دست دادن درامدهای خود مواجه اند. بی تردید عدم حمایت از این اقشار باعث می‌شود تا هر نوع سیاست قرنطینه عملن بی حاصل بماند چرا که اینان برای تامین هزینه زندگی ناگزیر باید کار کنند.
در دیگر کشورهای جهان, حکومت‌ها کم و بیش، سعی میکنند تا به وظائف خود عمل کند، ولی در ایران، حکومت جمهوری اسلامی هیچ یک از حداقل‌های لازم برای مقابله با این بیماری را رعایت نمی‌کند و حاصل آن وضعیت فاجعه باری است که جامعه ما با آن مواجه است.
آمار روزانه مبتلایان به بیماری و مرگ و میر مدام سیر صعودی دارد و اکنون مطابق آمار رسمی به بیش از چهار صد مرگ در روز رسیده است. بر طبق گزارش دکتر سیما سادات لاری سخنگوی وزارت بهداشت :« در تاریخ جمعه ١٦ آبان / ٦ نوامبر طی ٢٤ ساعت تعداد ٨٨٦٤ بیمار جدید مبتلا به کووید۱۹ در کشور شناسایی شدند و هم زمان ٤٢٤ نفر ازمبتلایان جان خود را از دست دادند و به این ترتیب تعداد جان باختگان به ٣٧٤٠٩ نفر رسید. به گفته حسین قشلاقی، عضو شورای عالی نظام پزشکی میزان مرگ و میر واقعی چهار برابر آمارهای رسمی ست. به گزارش یکی از اعضای شورای شهر تهران افزایش آمار مرگ و میر رشد صد در صدی دارد. به حدی که به گزارش “شهر ما” تعداد جنازه های ورودی به قبرستان ها بیشتر از ظرفیت های سالن تطهیر و تعداد کارکنان است؛ برای شستشو و دفن این قربانیان از افراد داوطلب استفاده می شود.
با توجه به اینکه شیوع مجدد ویروس کوید ١٩
در پایتخت و مرکز کشور به رغم امکانات تلانبار شده بهداشتی و پزشکی چنین فاجعه ای
را به دنبال داشته، می توان به خوبی تصور کرد که در استان های حاشیه ای به خصوص
مناطق مسکونی ملیت های چندگانه ایران وضعیت به مراتب بدتر و وخیم ترست. در استان کرمان تعداد جان باختگان این ویروس
به بیش از ١٢٧٤ نفر رسید و رکورد شکست. در آذربایجان به گفته رییس دانشگاه علوم
پزشکی اردبیل با “وضعیت سیاه”
و شهرهای
مشکین شهر، خلخال و پارس آباد را در وضعیت قرمز اعلام کرد. در استان لرستان، خراسان و کردستان نیز مردم
با وضعیتی مشابه روبرواند. در بسیاری از شهرستان ها که وضعیت از قرمز
هم گذشته به علت فقدان امکانات پزشکی و بهداشتی، هم راهان بیمار خود مجبورند هزینه
پرکردن دستگاه اکسیژن و ماسک مانومتر را پرداخت کنند. این در حالیست که اکثر مردم قدرت پرداخت
میلیونی این هزینه را ندارند. بسیاری از مناطق مرزی کشور به علت سیاست های
تبعیض گرایانه حکومت مرکزی، متاسفانه نه تنها از توسعه اقتصادی کافی، بلکه از
امکانات پزشکی و زیرساختارهای بهداشتی لازم هم برخوردار نیستند. با بسته شدن مرزها مهم ترین منابع معیشتی
ساکنین، به طور مثال در کردستان کولبری و در سیستان و بلوچستان سوخت بری، از آنها
سلب شده است.
هم چنین
بسیاری از کارکنان و شاغلین دولتی مبتلا به کرونا شده اند و اوضاع آن چنان بحرانی
ست که به کاهش ٥٠ درصدی حضور کارمندان در ادارات دولتی منجر شده است.
هموطنان!
امروز در چنین شرایط فاجعه باری مردمان
ایران به حال خود تنها گذاشته شده‌اند. با گسترش فقر و فلاکت، عجز و ناتوانی حکومت
در کنترل و اداره بحران بیش از پیش آشکار شده است. مردم برای مقابله با این اوضاع نابسامان با
ایجاد کمیته های محله ها جهت شناسایی خانواده های نیازمند به حمایت و نیز سازمان
دهی بسته های معیشتی و تقسیم ماسک ولوازم بهداشتی دست به کار شدند. این ابتکار مردمی الگوی هم کاری و هم یاری
در خوریست برای پاسخ گویی به مشکلات زندگی روزمره در برابر نبود امکانات کمک رسانی
دولتی.
ازجمله اقدام
های این نهادهای مردمی سامان دهی کارگاه های دوخت ماسک و لباس کادر درمانی برای
ستاد کمک رسانی برای مبارزه با کرونا که با همکاری افراد داوطلب داخل و خارج از
کشور، نه تنها برای جلب توجه جهانیان به وخامت شرایط زندگی مردم در ایران، بلکه
برای رساندن کمک مستقیم به نیازمندان واقعی تشکیل شده اند.
فعالان ستاد مردمی با سازمان های پزشکان بدون مرز و سازمان بهداشت جهانی برای جلب حمایت های گوناگون به طور خستگی ناپذیر در تلاشند. ایجاد کمپ یکی دیگر از ابتکارهای مردمی است که در حادثه زلزله کرمانشاه و سیل جنوب سنگ بنای یک حرکت اجتماعی شد و این بار در کردستان با تشکیل کمیته های محلات پس از بسته شدن مرز پیرانشهر برای جلوگیری از شیوع انتقال ویروس در این منطقه دست به کار شد. این نهادهای مردمی هستند که بار مقابله با این فاجعه را بردوش می‌کشند. هم چنین پزشکان و پرستارانی که در شرایط سخت و با وجود فقدان امکانات لازم تلاش میکنند تا جان بیماران کرونایی را از خطر مرگ نجات دهند و گاه به قیمت جان خویش.
به ویژه شیوع گسترده این ویروس در زندان‌ها بیداد میکند و حکومت نه تنها تسهیلاتی برای کنترل بیماری در زندان‌ها ایجاد نمی کند، بلکه ماشین سرکوب با شدت مشغول به کار است و هر روزه بر تعداد زندانیان افزوده می شود.
ما از مجامع و نهادها و هم چنین سازمان
بهداشت جهانی خواستاریم که با فشار بر جمهوری اسلامی، به رغم اینکه رژیم جمهوری
اسلامی بنا به ماهیت خودکامه اش به مطالبات به حق مردمان همواره بی توجه بوده و
هست، در تحقق مطالبات زیر با ما همراه شوند و در حمایت از مردمان ایران کوشش
نمایند:
– دولت بودجه
های لازم و کافی را برای جهت تامین وسایل و داروهای درمانی در اختیار گذاشته و
بیمارستان ها را با وسایل مورد نیاز تجهیز کند.
– دولت برای حمایت از اقشار آسیب پذیر به خصوص کارگران، زحمت کشان و تهی دستان در مقابل بیکاری و از بین رفتن منابع معیشتی یارانه های مالی را به آنها به پردازند
– دولت باید زندانیان سیاسی را آزاد کند و هم چنین اقدامات فوری و ضروری را برای رسیدگی به زندانیان عادی انجام دهد.
یقینا حکومت اسلامی به این مطالبات توجهی نخواهد کرد ولی این حداقل خواسته های مردمی است که مطالبه می شود. ما در آستانه خیزش آبان ماه سال گذشته هستیم. جز مبارزه برای رسیدن به این مطالبات راهی وجود ندارد. یکپارچه و متحد به هر طریق ممکن و با رعایت نکات امنیت بهداشتی، به حکومت نشان داد که دیگر بس است!
کنگره ملیتهای ایران فدرال
شورای دموکراسی خواهان ایران
همبستگی برای آزادی و برابری در ایران
۱۸ آبان سال ۱۳۹۹/ ۸ نوامبر سال ۲۰۲۰
