از پایان خرداد ماه موج گسترده ای از اعتصابات کارگران شرکتهای پیمانکاری در حوزه نفت و گاز و پتروشیمی مراکز تولید و پالایش نفت ایران را دربر گرفته است.
اعتصابات سراسری کارگران پیمانی و غیر رسمی صنعت نفت و پتروشیمی، باعنوان کمپین اعتراضی ۱۴۰۰، از ۲۹ خرداد با اعتصاب کارگران پروژه ای شرکت «فراب» نیروگاه بیدخون آغاز، و از اول تیر ماه با فراخوان “شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت” به یک اعتصاب سراسری فراروئید و بتدریج کارگران اعتراضی دیگر شرکتها ی پیمانکاری به این اعتصاب پیوستند و هر روز کارگران بیشتری به این اعتصاب می‌پیوندند. تا کنون کارگران بیش از ۶۰ واحد نفتی, پتروشیمی و نیروگاهی به این اعتصاب پیوسته‌اند.
محور اصلی این اعتراضات، میزان دستمزد اندک، ساعت کاری زیاد، تعداد روزهای مرخصی کم و عدم وجود امنیت شغلی است. خستگی بیش از حد، ناتوانی جسمانی ناشی از کاهش تعداد روزهای مرخصی و شرایط نامناسب زندگی این کارگران به جائی رسیده است که آنها به سمت چنین اعتصابات گسترده‌ای کشانده است. مطالبه اصلی کارگران، «افزایش دستمزد به ١٢ میلیون تومان متناسب با رشد قیمتها،و پرداخت حقوق معوقه، برقراری روزهای کار / استراحت (۲۰ روزکار، ۱۰ روزاستراحت درماه در شرکتهای پروژه ای) ، «حذف شرکتهای پیمانکاری واسط» و «امنیت شغلی در محیط کار» میباشد و کارگران اعتصابی اعلام کرده اند که تا رسیدن به خواسته های خود به سر کار باز نمی‌گردند.
“شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت” در دومین بیانیه خود در۵ تیرماه اعلام کرده است که : « خواست محوری ما کارگران نفت چه رسمی و چه غیر رسمی افزایش دستمزدهاست. دیگر ما کارگران فقر، بی تامینی، تبعیض و نابرابری و محرومیت از اولیه ترین حقوق انسانی مان را بر نمی‌تابیم. همانطور که اعلام کرده ایم با توجه به گرانی سرسام آور اجناس، دستمزد هیچ کارگری امروز نباید از دوازده میلیون کمتر باشد. ضمن اینکه حق همکاران ماست که متناسب با سطوح تخصص کاری خود دستمزدشان افزایش یابد. همکاران رسمی ما نیز اعتراضشان به کاهش هر روزه قدت خریدشان و نحوه افزایشات مزدی سال ۱۴۰۰ است که در واقع تعرضی به زندگی و معیشتشان است.»
در این بین وزارت نفت در واکنش به این اعتصاب سراسری اعلام کرده است که مسئله مربوط به شرکتهای پیمانکاری است و این وزارتخانه کاری در این مورد نمی‌تواند کند. شرکت ملی نفت، کارفرمای شرکتهای پیمانکاری، سال گذشته طی بخشنامە‌ای شرکتهای پیمانکاری را موظف به اجرای طرح طبقه بندی مشاغل، افزایش دستمزد و رعایت قانون کار کرده بود. ولی این بخشنامه هیچگاه مورد توجه مدیران این شرکتها قرار نگرفت و شرکت نفت هم هیچگاه پیگیر اجرای آن نشد. در عوض به دنبال اعتراض کارگران در عدم اجرای بخشنامه، فشار به کارگران را بیشتر کردند.
شرکتهای پیمانکاری حوزه نفت و گاز و پتروشیمی با وزارت نفت قرار دارند و کارفرمای مستقیم آنها شرکت ملی نفت ایران است. مسئولین وزارت نفت موظف به کنترل شرکتهای پیمانکاری هستند و موظفند تا از اقدامات ضد کارگری این شرکتها جلوگیری کنند.
همزمان کارگران رسمی صنعت نفت نیز اعلام کرده‌اند ک ازتاریخ ٩ تیر ماه، در صورتی که مدیریت وزارت نفت به خواسته‌های آنان پاسخ مثبت ندهد، دست به اعتصاب خواهند زد.
این اعتصابات در فردای “نه” بزرگ مردم به حکومت اسلامی و تحریم گسترده نمایش و مضحکه انتخاباتی “ریاست جمهوری” آغاز شد. این خود بیانگر عمق بحران اقتصادی-اجتماعی در ایران و نشانگر وسعت نارضایتی مردم بویژه گارگران و زخمتکشان و حقوق بگیران ثابت است. اهمیت این اعتصابات در همین ویژگی زمانی آن و سراسری بودن است و موفقیت این اعتصابات بر ادامه مبارزات کارگران و جنبشهای اجتماعی ایران تاثیر مستقیم خواهد داشت.
ما نهادهای زیر از مطالبات برحق کارگران اعتصابی نفت پشتیبانی کرده و بر این باور است که اعتصاب و اعتراض و پیگیری مطالبات حق هر شهروند ایران و از جمله کارگران اعتصابی است و پاسخ این حق‌طلبی اخراج و بازداشت و ضرب و شتم نیست.
ما ضمن همبستگی با کارگران اعتصابی، از نیروهای دمکراتیک و عدالت‌خواه درخواست می‌کنیم به هر طریق ممکن از اعتصاب حق‌طلبانە و مطالبات کارگران صنعت نفت حمایت نمایند .
زنده باد اعتصابات سراسری کارگران
کنگره ملیتهای ایران فدرال
شورای دموکراسی خواهان ایران
همبستگی برای آزادی و برابری در ایران
دوشنبه ۷ تیرماه ۱۴۰۰ / ۲۸جون ۲۰۲۱
