فرارسیدن اول ماه مه روز جهانی کارگر را که یادآور نخستین مبارزات و جلوه‌های پیکارهای نوین طبقاتی کارگران شیگاکو و سرتاسر جهان است، گرامی می داریم.
طبقه کارگر و مزدبگیران سراسر جهان به پیشوازی از اول ماه مه روز جهانی کارگر آماده می شوند تا در این روز مطابق معمول یکصد سال گذشته اعتراضات جهانی را به نظام بردگی سرمایه‌داری نشان دهند و همبستگی بین اللملی کارگران جهان را به نمایش بگذارند.
جهان سرمایه‌داری سرتاسر کره خاکی را به اسارتگاه کارگران و مزدبگیران و زحمتکشان مبدل ساخته است. علی رغم دستیابی بشریت به بالاترین امکانات و تکنولوژی برای فراهم ساختن دنیایی فارغ از ستم و استثمار، میلیاردها انسان در شرایطی فلاکتبار و غیر انسانی بسر می برند. یورش به سطح معیشت طبقه کارگر و مردم زحمتکش در یک ارکستر هماهنگ نهادها و قطب های اقتصادی و دولت های حافظ این نظام بردگی پایانی ندارد. یورش به دستاوردهای مبارزات صد ساله کارگران، کاستن از خدمات اجتماعی و تلاش برای پس گرفتن حق اعتصاب همچنان ادامه دارد. امواج مهاجرت های مرگ آور، ارتش بیکار جهانی، به قربانگاه کشاندن میلیون ها نفر در دام های گسترده باندهای مافیایی تجارت کودکان، تجارت مواد مخدر، تجارت سکس، تجارت رنج و هستی صدها میلیون نفر، زندگی و آینده اکثریت عظیم بشریت را در تاریکی، وحشت و فقر و گرسنگی و جنگ و مهاجرت های ناخواسته فرو برده است.
پیکارهای اجتماعی کارگران و مقاومت سرسختانه آنان در برابر یورش سرمایه جهانی ادامه دارد. این مبارزات اگرچه پراکنده، دفاعی و نامتشکل و از سازماندهی مناسب با یورش و توان دشمنان کارگران برخوردار نیست اما عزم و اراده کارگران را در سرتاسر جهان برای به عقب راندن حرص و ولع پایان ناپذیر سرمایه‌داری نشان می دهد.
در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی تضادهای طبقاتی و انباشت ثروت در مشت اقلیتی ناچیز و سیه‌روزی و به خاک سیاه نشاندن ده‌ها ملیون خانواده کارگری و زحمتکش ابعادی باورنکردنی و بی سابقه به خود گرفته است. دولت “رفاه و امید” اسلامی که به جای کابینه احمدی نژاد تکیه زد، هم “امید” تازه‌ای را در دل چپاولگران نیروی کار کاشت و هم دور جدیدی از “رفاه” و آسایش آنان را وعده داده است. تسلیم در برابر غرب را با اتکا به غارت رنج و کار میلیون ها خانواده کارگری اعلام کرده است. نه تنها هیچ گامی در جهت کاستن از ستم و استثمار و فقر و فلاکت برنداشته است که آشکارا بر معیشت آنان حساب بازکرده است. بنا به آمارهای خود دولت تعیین حداقل دستمزد کارگران سه برابر کمتر از خط فقر اعلام گردید. در حالیکه خط فقر در ایران نزدیک به دو میلیون تومان برآورد می شود، حداقل دستمزد کارگران 608 هزار تومان تعیین گردید. امواج بی کاری سرتاسر شهر و روستاها را در برگرفته است. حوادث کار که سالانه 14 هزار مورد آن ثبت می گردد.
رژیم ضدکارگری جمهوری اسلامی و این بار با ترفند دولت “امید” سیاه‌ترین شرایط را بر کارگران حاکم کرده است. شرایط کار و زیست کارگران افغان، بر کارگران مهاجر کرد و ترک و بلوچ و کارگران فصلی حاکم کرده‌است، نمونه‌اش را در میان ضدکارگرترین رژیم های سرمایه‌داری کمتر می توان یافت. در ایران هم اکنون در حدود سه میلیون و 700 هزار کارگاه وجود دارد که بنا به گفته مسئولین رژیم هر پنچ سال یک بار نیز به این کارگاه‌ها رسیدگی نمی شود. بخش اعظم این کارگاه‌ها البته سالهاست از حیطه همین قانون کار کذایی رژیم نیز خارج شده‌اند.
با این وجود اعتصابات و مبارزات کارگری در یکسال گذشته بخش اعظم کارگاه‌ها و مراکز کارگری را در برگرفت. اعتصاب سه هزار کارگر معدن سنگ آهن در استان یزد، اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه، تجمع کارگران نیروگاه دماوند، اعتراضات کارگران ایران خودرو و ده‌ها مبارزه و اعتصاب کارگری نشان از گستردگی پیکار کارگران در سراسر ایران دارد. تعقیب و آزار و بازداشت خودسرانه فعالین و رهبران کارگری هم چنان ادامه دارد. بهنام ابراهیم زاده، رضا شهابی، شاهرخ زمانی و محمد جراحی از فعالین کارگری هستند که نامشان در این سال ها بر سر زبان هاست و جمهوری اسلامی در واقع آنان را به گروگان گرفته است تا هرگونه تحرکی را از فعالین کارگری بگیرد.
در کردستان جمهوری اسلامی در عرصه جنبش کارگری و مبارزات احتماعی کارگران و فعالین کارگری نیز جنگ بی امان و طولانی مدت را پیش می برد. بخش عمده‌ای از کارگران کردستان، فصلی، مهاجر و دور از زادگاه و خانوده‌هایشان دنبال شاق ترین کارها هستند. بی کاری درصد بالاتری را در کردستان به خود اختصاص می دهد، فرصت شغلی برای کارگران کردستان در سطح پائینی قرار دارد. از سرمایه‌گداری های کلان و ساخت کارخانه‌های عظیم در کردستان ممانعت به عمل می اید و این سیاست در همه‌ی نهادهای رژیم در کردستان نهادینه شده است. ناامنی محیط کار ابتدا چنین کارگرانی را نشانه می گیرد. تعقیب و بازداشت فعالین کارگری کردستان در این سال ها روال چشمگیرتری به خود گرفته است که هم اکنون شماری از آنان در زندان ها بسر می برند. اما و با این وجود در بطن ظلمتکده‌ای که جمهوری اسلامی سعی در حفظ و حراست ان است، مبارزات احتماعی کارگران، تلاش برای دستیبانی به تشکل های مستقل خود و برای تداوم جنبش کارگری بی وفقه ادامه دارد.
روز اول ماه مه روز جهانی کارگر را به همه‌ی کارگران جهان، به کارگران ایران و به کارگران کردستان تبریک می گوئیم. کومه‌له به عنوان سازمان و جریانی چپ و سوسیالیستی مدافع قاطع کارگران و پیکارهای اجتماعی آنان است و در راه کسب پیشروی و کسب دستاوردهای والاتر و سازمانیابی و تشکل کارگران در تلاش است.
زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر
زنده باد عدالت اجتماعی، زنده باد برابری و زنده باد سوسیالیسم
کومه‌له زحمتکشان کردستان
9 اردیبهشت 1393/ 29 آوریل 2014
