بکتاش آبتین شاعر ، نویسنده و مستندساز متولد سال ۱۳۵۳ در شهر ری بود. او آثاری چون «و پای من که قلم شد نوشت برگردیم»، «مژه‌ها، چشم‌هایم را بخیه کرده‌اند»، «شناسنامه خلوت»، «در میمون خودم پدربزرگم» و «پتک» در زمینه ادبیات و شعر از خود بر جای گذاشت ، اوعلاوه بر شعر و کتاب های شعری که به یادگار گذاشته، در زمنیه فیلمسازی و مستندسازی نیز فعال بود.
او در شهریور ۱۳۹۳ به‌عنوان یکی از اعضای هیات دبیران کانون نویسندگان و در ۱۳۹۶ به‌عنوان یکی از بازرسان کانون نویسندگان ایران انتخاب شد. او در دوره‌هایی منشی و عضو هیات دبیران و بازرس کانون بوده است.
در شهریورماه ۱۳۹۹ (سپتامبر ۲۰۲۰) سه عضو کانون نویسندگان ایران، بکتاش آبتین، نویسنده و کارگردان، کیوان باژن، رمان‌نویس و روزنامه‌نگار و نیز رضا خندان مهابادی، نویسنده و منتقد ادبی به اتهام فعالیت در کانون نویسندگان، حضور در مراسم بزرگداشت قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای و همچنین سالروز درگذشت احمد شاملو بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند.
بکتاش آبتین در طول یک سال گذشته دو بار به کرونا مبتلا شد و خانواده او سرانجام موفق شدند، ۲۲ آذر امسال با دریافت مرخصی او را از زندان به بیمارستان منتقل کنند.
کانون نویسندگان ایران ۱۲ دی وضعیت فعلی آقای آبتین را در نتیجه «بی‌توجهی عامدانه» مسئولان زندان عنوان و اعلام کرد که پزشکان معالج آقای آبتین مجبور شده‌اند «برای ادامه روند درمان او را در وضعیت کمای مصنوعی» قرار دهند.
زندانیان سیاسی بند ۸ زندان اوین در بیانیه خود نوشته‌اند “ضمن اعتراض به قوه‌ی قضاییه، سازمان زندان‌ها و کلیه‌ی نهادهای مسئول، عواقب هرگونه خطر جانی برای بکتاش آبتین را نه متوجه کووید ۱۹ بلکه بر عهده‌ی آنها می‌دانیم و از افکار عمومی و تمامی نهادهای حقوق بشری مستقل انتظار داریم پس از بررسی دقیق کارنامه‌ی جمهوری اسلامی در نقض آزادی بیان، حقوق بشر و سرکوب زندانیان، زمینه‌های مؤثر و عملی را برای آزادی همه‌ی زندانیان سیاسی فراهم سازند.
با به قدرت رسیدن رژیم جمهوری اسلامی و با گذشت مدت زمان بسیار کوتاه زندان های رژیم به قربانگاه جوانان و آزادیخواهان در سراسر کشور تبدیل شد. گسترش شکنجه های هولناک در دهه های اول حاکمیت رژیم و سپس کشتار جمعی در سال ۶۷ حکایت هولناک زندانهای جمهوری اسلامی است.
بکتاش آبتین، با وجود اینکه قربانی مبارزه با سانسور رژیم جمهوری اسلامی شد، اما خواه ناخواه بکتاش فریادگر آزادی و آزادگی در کشوریست که مردم آن به انحای مختلف قربانی سانسور، سرکوب و یا زندان، شکنجه و مرگ در طول حیات رژیم جمهوری اسلامی بوده اند.
رژیم جمهوری اسلامی از روز اول حاکمیت خود از آزادی قلم و اندیشه وحشت داشت و سرکوب جامعه فرهنگی را با بستن دانشگاهها، تعطیلی نشریات و مطبوعات آزاد در کشور آغاز کرد و روند سرکوب آزادیها را با کشتن آزادیخواهان ادامه داد.
بکتاش آبتین نه اولین و نه آخرین قربانی رژیم ستم پیشه و آزادی کش جمهوری اسلامی است، چون تا حیات
ننگین رژیم جمهوری اسلامی ادامه داشته باشد، سانسور، سرکوب و جنایت و کشتار ادامه خواهد یافت. به همین
سبب ما براین اندیشه ایم که می بایستی تمامی توان خود را در راستای تغییر رژیم جمهوری اسلامی و ایجاد
دنیایی عادلانه و دمکراتیک در ایرانی جمهوری و فدراتیو به کار گیریم.
کنگره ملیتهای ایران فدرال
شورای دمکراسی خواهان ایران
همبستگی برای آزادی و برابری در ایران
يکشنبه ۱۹ دی ۱۴۰۰ – ۹ ژانويه ۲۰۲۲