آبان خونین ۹۸، در ادامە و تکمیل دی‌ماە ۹٦، قطعی شدن و نهائی شدن گسست مردم و حاکمیت را متبلور کرد، سقوط و پایان گفتمان اصلاحات را جلوی چشم همگان عیان کرد و عبور از نظام را بە مسألە و مشغلە اصلی نە فقط در میان سیاست‌ورزان اپوزیسیون بلکە در مقیاس جامعە تبدیل کرد. دیگر هیچ چیز، جز نیروی سرکوب، مردم ایران را در درون محدودە نظام جمهوری اسلامی نگاە نمی‌داشت. فرمان این سرکوب و سکان آن هم در دست رأس این نظام بود کە بر تردید و تزلزل مجلس و دولت غلبە کرد، و فرمان داد کە اعتراض‌ها را “به هر شکل ممکن” بخوابانند. بەگفتە خود سردمداران رژیم، فقط نپیوستن تودەهای میلیونی بە معترضان بالفعل و آکتیو، از تبدیل شدن آن بە یک انقلاب تمام عیار جلوگیری کرد.
در آبان ۹۸، مردم فقط رژیم را نمی‌خواستند ولی در انقلاب #زن_زندگى_آزادى، علاوە بر آن، می‌دانستند چە می‌خواهند و محتوای غنی جامعەای را کە می‌خواستند در شعار موجز اما پرمعنای خود نشان دادند و همچنین دوام و قوام و پایداری همبستگی خود را بەنمایش گذاردند. هردو جنبش از تبدیل بە حرکتهای میلیونی و فیصلەبخش باز ماندند، ولی انقلاب ژینا در مقطعی و برای مدتی چنین امید و انتظاری را کاملا در چشم انداز داشت. هردو حرکت از فقدان رهبری رنج می‌بردند و زیان دیدند. آبان مجالش کوتاه‌تر از آن بود و دومی باوجود برخورداری از یک سازماندهی پیشرفتەتر و پیچیدەتر، اما در تلاش و تکاپوهایش برای تأمین یک رهبری ارگانیک و مورد اعتماد نهایتا ناکام ماند. پشتیبانی بین المللی از انقلاب اخیر اما در سطح جهان بی‌نظیر بود.
از دی‌ماه تا #آبان و تا انقلاب اخیر، ما شاهد یک حرکت تکاملی بودەایم. احتمالا آیندە نشان خواهد داد کە همە این جنبش‌ها مراحلی به‌هم‌پیوستە و ضروری از یک روند واحد و نبردهای مقدماتی قبل از مصاف نهائی بودەاند.
#آبان_ادامه_دارد
#ژن_ژیان_ئازادی
