1_ نبرد پرغرور کوبانی صد روزە شد. 100 روز است کە قلب دەها میلیون تن با کوبانی می تپد. دورترین انسان های رنج دیدە و مدافع آزادی در جهان و میلیون ها انسان در این صد روز، شب های طولانی در شوک خبر تکان دهندە “تسخیر” کوبانی بیدار ماندند. چه بسا جهادیان تشنە خون کوبانی، همانند سربازان نازی در جبهەهای استالینگرد وعدە پیروزی قریب الوقوع را مخابرە نکردە باشند.
2_ اما کوبانی سرفراز و استوار ایستاد. پیام آور و مبشر انسانی ترین نبرد این ایام شد که رسالتی فراسوی حراست و پاسداشت یک سنگر، یک شهر و یک ملت را بر دوش کشید. هیچ “ناخالصی” در این نبرد نمی توان دید که انباشتە و مملو از ارزش های نوینی است که بە سنجش جنبش های حق طلبانه و هر نیروی مدافع آزادی و رهایی تبدیل گشتە است.
3_ کوبانی اما فقط نبردی 100روزه و جنگ مقاومت برای حفاظت از یک شهر نیست که مبشر و مبلغ مانیفست و پلاتفرم حقوق زنان، خود مدریت دمکراتیک و ساختن دنیای آزاد با اتکا به نیروی مردمشان در قلب خاورمیانەای است که جنگ و کشار، آدم کشی های قومی و مذهبی را پایانی نیست.
4_ 100 روز نبرد کوبانی، جنبش های آزدی خواهی کردستان را در همەی بخش های بیش از گذشتە درهم تنیدە است و مرزهای خط کشی شدە 1916 سایسپیکو را کم رنگ کرد. از منظر جهانیان نیز مسئلە کرد و جنبش های آزادی خواهی کردستان در همەی بخش های آن بیش از پیش به مسئلەای واحد و مشترک بدل گشتە است. بیش از هر زمانی اوج و فرود و شکست و پیروزی هریک از جنبش های کردستان بر همدیگر اثرات بلافصل می گذارد. 100 روز نبرد پرغرور کوبانی بیش از هر زمانی جنبش های کردستان را در خاورمیانه به پیشقراول هر مبارزە آزدی خواهی، حق طلبی، دموکراسی خواهی و مردمی بدل کردە است.
5_ مقاومت کوبانی، فراخوانی است برای استراتژی نوینی در جنبش های آزادی خواهی کردستان. پایان یک دورە از مبارزات رهایبخش کردستان، پایانی است بر نوعی از استراتژی و سیاست، و وداع با سنت های دست و پا گیری که مانع از نشان دادن ظرفیت های مردمی و اتکا به نیروی خود تودەهاست. رستگاری فقط و با اتکا بە ارادە و نیرو و نبرد مردمانش _ حتی سالخوردگانش_ ممکن است. هر گلولەای که به سوی سنگرهای کوبانی شلیک می شد همچون تازیانە بر پیکر فرتوت سنت ها و اندیشەها و راەکارهای زائد و کهن در چپ و راست در جنبش های کردستان فرود می آمد.
6_ نام و آوازە زنان کرد در این 100 روز به یمن دلاوری های زنان کوبانی در جهان طنین انداز شد. صحنەها و تصاویر زنان کوبانی بر صفحات روزنامەها و مجلات و تلویزیون ها نشان از ملت و جنبشی با ارادە می داد که رسالت بزرگی تقبل کردە است. رزم و حضور زنان کوبانی به این مقاومت، به جنبش های آزدیخواهی کردستان، به آرمان و اهداف و خواستەهای خلق کرد جلوەهای انسانی تر، متمدن تر و حق طلبانەتری بخشیدە است. در جنبش های کردستان، احزاب سیاسی و تحولات سیاسی و اجتماعی وزن، اعتبار، جایگاه و موقعیت زنان کرد جهش غیر قابل بازگشت به جلو برداشتە است.
7_ نبرد 100 روزه کوبانی، حضور برجستە زنان، تدوین قوانین برابری خواهانه، خودمدریتی دمکراتیک که همە متاثر از اندیشەهای چپ سوسیالیستی است، هم به اعتبار چپ سوسیالیستی افزود و هم به مباحثات گرم و اساسی و امیدکنندەای حتی در افراطی ترین جریانات آن دامن زد. بسیاری از تابوهای فکری آنان را زیر سئوال برد و زمینەهای مساعدی را برای همگرایی مجدد و حضور در جنبش مردمی و آشتی با آن را فراهم ساختە است. چپ سوسیالیستی کردستانی درس های فراوانی دارد که باید از کوبانی بیاموزد.
8_ ترکیە را از تند پیچ کوبانی گریزی نبود. هیچ نبردی هم چون کوبانی نتوانست و نمی توانست، چهرە و ماهیت ترکیەی فاشیست _ این کاندیدای دەها سالە اتحادیە اروپای مدرن و متمدن _ را به جهانیان نشان دهد. در صد سال گذشته ترکیە از سرکوبگران اصلی خلق کرد و انکارگر سمج هویت و موجودیت یک ملت دەها ملیونی، پایمال کنندە بی رحم حقوق و آزادی های خلق کرد و جنایت کار قصی القلب خلق کرد بود اما معاملە با چنین رژیمی، هم آوازشدن با وی در تروریست نامیدن احزاب و مردمش و در انکار جنبش آنان در “دنیای متمدن” تداوم داشت. این نبرد کوبانی و حمایت جهانی است که این معادلە را به هم ریختە است. “تروریست” های دیروز، اینک کوشندگان مسلح با حمایت جهانی اند و “هم پیمان” دیروزی به همدستی با ارتجاعی ترین گروە آدم کشی متهم است.
9_ هرچه به صدمین روز نبرد کوبانی نزدیک تر می شدیم، نام و نبرد کوبانی در ژورنالیسم رسمی کم حضورتر و کم رنگ تر گردیدە است. چرا به محاصرە کوبانی پایان ندادند، چرا در حالی که به مدت ٢٠ روز رژیم صدام را به زیر کشیدند، در محاصرە کوبانی و بستن راەهای نفوذی داعش به کوبانی چارە اساسی در پیش گرفتە نشدە است؟ آیا کوبانی قربانی معاملات منطقەای خواهد شد؟ مقاومت کوبانی و مشارکت مردمی و حمایت های جهانی تا کنون چنین سناریویی را نامحتمل ساختە است.
10_ اعزام واحدهای پیشمرگ از اقلیم کردستان به کوبانی و عبور کاروان آن از شهرهای کردستان ترکیە و استقبال تاریخی مردم این شهرها و خلق صحنەهای باشکوه، مقاومت 100 روزه کوبانی، تدوین پلاتفرم زنان در کانتون “جزیرە”، مشارکت والای مردمی در امر سازماندهی اجتماعی و خودمدریتی دمکراتیک، سازماندهی روز جهانی کوبانی و برگزاری آن در اقصی نقاط جهان و برگزاری آن تحت حاکمیت مستبدانه جمهوری اسلامی و حمایت مردم کردستان از کوبانی در حالی کە خود تحت محاصرە رژیم اسلامی در ایران قرار دارند، مداخلە و مشارکت و حضور مردمی و ارادە و ابتکارات آنان را در امروز و فردای جنبش های آزادی خواهانەشان چندین گام اساسی به جلو راندە است و همین نیرو و ارادە و اگاهی و مشارکت مردمی است که ضامن پیروزی نهایی و ساختن دنیای آزاد خواهد بود.
