پلنوم نهم كمیته مرکزی منتخب كنگره ١٣ ھفتە اول ماە نوامبر برابر با نیمە اول آبانماه با شرکت اعضا و مشاوران کمیتە مرکزی، کار خود را آغاز نمود و طی چهار روز کارفشردە، مباحث و مسائل زیر را مورد بررسی قرار داد.
ابتدا رفیق عمر ایلخانیزاده گزارش سیاسی و رئوس كار ما در دوره آتی را ارائه داد.
گزارش سیاسی بە بررسی وضعیت سیاسی ایران با توجه به موقعیت منطقەای و کشاکشهای کنونی جهانی پرداختە و بر این نظر بود کە: رژیم جمهوری اسلامی بە سیاست تجاوز و دخالت در امور کشورهای دیگر در منطقە پایان نخواھد داد، لذا چالشهای کنونی این رژیم با دنیای خارج نە تنها كاهش نمی یابد، بلکە بیشتر نیز میشود. تشتت و بحران اقتصادی كنونی در ادامە حاکمیت این رژیم، علاج پذیر نیست. مبارزات و اعتراضات مردمی علیه حاكمیت تداوم خواهد داشت و گسترە بیشتری نیز بە خود میگیرد.
اکنون خاورمیانه به كانونی برای تصفیە حساب قدرتهای جهانی و هم منطقەای تبدیل شدە است، جمهوری اسلامی نیز مدتهاست آرزوهای ناسیونالیستی و امپراطوری ایرانی را رنگ مذهبی بخشیدە و عامل و طرف اصلی گسترش جنگ و دشمنیهای مذهبی در منطقه است. این رژیم نە بە لحاظ داخلی امکان بهبودی در وضعیت اقتصادی و اصلاحات سیاسی را دارد و نە دست کشیدن از سیاست کنونی برون مرزی برای جمهوری اسلامی کار سادەای است. کماکان برای کنترل اعتراضات داخل، سیاست توسعەطلبی و تجاوز در خارج را پیشه نموده‌و، هم خود را در همەی کشاکشهای مذهبی و ارتجاعی منطقە درگیر كرده است. حاكمیت امروز ایران بە پشتیبان و تدارك كننده بخش عمدەی جریانات تروریستی خاورمیانە تبدیل است و این را نقطە قدرت خود یافتە و میداند.
در بخش دیگری از گزارش، سیاست کشورهای غربی و بە ویژە آمریکا، بررسی شدە بود کە تلاش آنها نە برای سرنگونی و یا تغییر رژیم، بلکە تغییر رفتار رژیم ایران است. آنها بە صراحت میخواهند ایران بە حوزە نفوذ آمریکا و غرب برگرداندە شود. بحث دمکراسی و دفاع از خواستهای برحق مردم ایران، در اولویتشان نیست. از سوی دیگر اپوزیسیون جمهوری اسلامی پراکندە و درگیر تضاد و تناقضهای معینی است. بخشی از این اپوزیسیون و بە ویژە اپوزیسیون راستگرا، نە تغییر سیاست، بلکە تغییر حکومت در ایران را هدف قرار دادە است. سیاست توسعەطلبی و دست درازیهای این رژیم در منطقە با ناسونالیسم و عظمت طلبی دیرینە این دسته از اپوزیسیون همخوان است. اینان از جنبش مردمی و خواستهایشان بە اندازە حاکمیت کنونی ابا دارند و نیز از همان سیاست فعلی در قبال ملیتهای موجود در ایران پیروی مینمایند. بخشی از اپوزیسیون نیز برای حکومت مذهبی از نوعی دگر در تلاشند و وقعی به نگاه و ترس مردم ایران از حاكمیت مذهبی و گدر از اصلاح طلبان حکومتی نمی نهند. طیف سوم اپوزیسیون لاییک، دمکرات و جمهوریخواە نیز نامتحد، فاقد برنامەی روشن و همەجانبەاند. ھمچنین در حال حاضر این جریانھا ناھماھنگ و دارای اختلافات گسترده و دور از یك پلاتفرم برای اتحادی ملی عمل میكنند. واقعیت اینست کە هنوز یک آلترناتیو حکومتی در برابر جمهوری اسلامی قد علم نکردە است و همین نیز رمز بقای این حکومت ارتجاعی و استبدادی حداقل طی دو دهەی اخیر است. واقعیت اینست كه در چنین شرایطی نمیتوان آلترناتیوی مقبول به جنبش اعتراضی مردم معرفی نمود کە دورنمای روشنی برای حاکمیت اتی باشد. با این حال، همه داده‌های سیاسی و اجتماعی به ما میگویند كه: اعتراضات مردم بە جان آمدە و جنبش برای نان، کار و آزادی، بیشک ادامە خواهد یافت. مبارزات گارگران، رانندگان کامیون، معلمان و … گواە این مدعاست و ھمین نیز فاکتوری است کە بر کل معادلات و محاسبات داخلی و خارجی اثر میگذارد. در شرایط گذار کنونی، چشم انداز مبارزات رادیکال کارگران، کارمندان تھی دست و دیگر اقشار محروم و استثمار شدە، مھمترین عاملی است کە بقای جمهوری اسلامی را در حاكمیت و سیاست، بە چالش کشیدە و میکشد. این امر معادلەای است کە موجبات تغییر در اھداف و محاسبات قدرتھای منطقەای و جھانی نیز میشود..
در بطن این معادلات پیچیدەی منطقەای، جهانی و داخلی، محرز است كه باید منتظر چالش بیشتر نیروهای اجتماعی و سیاسی اپوزیسیون و همزمان ضعف روزافزون حاکمیت نیز بود.
گمانی نیست کە این رژیم نمیتواند بە تداوم حیات تاکنونی خود امیدوار باشد و ناقوس مرگش بە صدا درآمدە است. اما با توجە بە نقاط ضعف اپوزیسیون کنونی و فاکتورهای فوق الذکر، محتملترین شیوه‌ی تغییر این سیستم حکومتی بە نوع دیگری از حاکمیت، با گذر از یک پروسە با فازهای متفاوت و جدا از هم، صورت خواهد گرفت کە جنبش سیاسی و مدنی کنونی بر ان موثر خواھد بود.
گزارش در مبحث مربوط بە جنبش کردستان تأکید نمود کە: این جنبش علاوە بر اینکە نان، کار و آزادی را در بطن خود دارد، اما بە نسبت جنبش سراسری دارای ویژگی و پتانسیل خاص خود نیز هست کە اساسا بە صورت مبارزە برای کسب رهایی ملی از یوغ یک ستم تاریخی، بروز مینماید. در سالهای اخیر بارها بە وضوح شاهد بودەایم کە مردم در کردستان ایران سطح و شکل بسیار بالایی از مبارزە مدنی و فرهنگ مبارزەی سیاسی را بە تصویر کشیدەاند. نە تنها بە اشکال مختلف با مبارزات دیگر بخشهای کردستان در ترکیە، سوریە و عراق از طریق نمایشهای عظیم مردمی، اظهار همبستگی نمودەاند، بلکە در این گردهماییهای مردمی، شعار و خواستهای نوینی را نیز طرح کردەاند کە بر تکامل محتوا و مضمون مبارزەی رھاییبخش کردستان اثر دارد. در کل میتوان گفت چە بە لحاظ شکل مبارزە و چە بە لحاظ محتوا، سطح بالاتری از فرهنگ و عملکرد سنتی در جنبش را از خود نشان دادەاند. بە طوریکە شفافیت در اھداف و طلایەهای نوینی از استحکام و انسجام را در خود نهفتە دارد. این عملکرد و ابتکارات مردمی در این بخش از کردستان پیام و درسهای ارزشمندی با خود بە ارمغان آوردە است کە وظیفەی احزاب و فعالان سیاسی است تا این آموزەها را برجستە نمودە و در برنامە و فعالیت سیاسی خود دخیل نمایند. گزارش بە درستی بر این مھم تأکید ورزید و مباحثات پلنوم در این مورد موجب دیالوگ گرم و سازندەای شد. در این بخش از مباحثات مسئله استراتژی، اهداف و شعارهای تاكتیكی جنبش ملی در كردستان، مورد بررسی قرار گرفت. ضرورت بازبینی و شفاف سازی در استراتژی جنبش ملی كردستان و اتخاذ تاكتیكهای نوین، مورد تاكید شركت كنندگان پلنوم قرار گرفت. گزارش به كمبودها در عملكرد و ساختار احزاب سیاسی درگیر در جنبش كردستان نیز اشاره كرده و بر اهمیت تغییر ساختار سنتی و تبدیل ان به ساختاری فراگیر و دمكراتیك، متناسب با تغییرات در جنبش مردمی و به ویژه در پیوند با فعالان مدنی و سیاسی و ارتباط حزب و جامعه، تاكید ورزیده و به اهمیت گام نهادن كومه‌له در راستای این تغییرات، جایگاه ویژه‌ای داده بود. از دید ونگاه گزارش، حزب ما باید خود را از ھر جنبەای با پیشرویھای کنونی جنبش کردستان ھماھنگ سازد.
مباحث پلنوم در باره اوضاع سیاسی ایران، گسترش خیزشهای مردمی و امكان تحمیل دوفاكتوی تضعیف حاكمیت و باز شدن فضای سیاسی به ویژه در كردستان را بە عنوان یکی از احتمالات پیشبینی نموده و برای چنین حالتهایی راهكارهای لازم را در دستور قرار داد.
در این رابطە، گزارش سیاسی بر همگرایی و همكاری احزاب سیاسی در كردستان تاكید نمود. همكاری كنونی پنج حزب سیاسی و تشكیل نهاد «مركز همكاری احزاب كردستان ایران» را گامی ارزشمند ارزیابی نمود. پلنوم گسترش و تداوم این همكاریها را لازم دانسته و بر ضرورت تشكیل یك چتر همكاری و عملی مابین احزاب، تاكید نمود. در همان حال درجا زدن و گذر نكردن این نهاد از حالت فعلی و موجود را عاملی بازدارنده دانست كه در ادامه خود درجه‌ای از ناامیدی و سرخوردگی در میان مردم را موجب میگردد. لذا كار جدی در این زمینه و تلاش برای گذر از بن بست كنونی در فعالیت این مركز را جزو اولویت هیئت اجرایی قرار داد. ھمچنین گزارش تلاشھای تاکنونی برای ھمکاری و ھماھنگی در میان طیف کومەلە و چپ کردستان را تایید نمود و بر ضرورت ادامە این سیاست اصرار میورزد. همچنین گزارش اهمیت همكاری و پیوند با اپوزیسیون ایرانی را یاداوری نموده و معتقد بود یک ائتلاف جدی و عملی در میان احزاب سیاسی كردستان، میتواند بر شكلگیری یك ائتلاف سراسری در ایران تاثیر بگذارد و این ارجحیت ماست. در ھمان حال بار دگر بر این اصل بنیادی پافشاری نمود كه نباید در هیچ ائتلافی كه کردھا را به عنوان ملت نشناسد، شركت نمود.
پلنوم با ارائە برخی ملاحطات تکمیلی، بە اتفاق ارا گزارش سیاسی را تصویب نمود.
سپس گزارش تشکیلاتی ارگانھای مختلف بە پلنوم ارائە گردید. پلنوم پس از استماع این بخش از گزارش قرارھایی را در راستای بھبود کار ارگانھای تشکیلاتی، صادر نمود و اولویت کار ما برای دورە اتی را در پرتو گزارش سیاسی، تعیین و ھیئت اجرایی حزب را مامور کرد تا برای گسترش کار در عرصەھای مربوط بە زنان و جوانان کنفرانسھای لازم را سازماندھی نماید. ھمچنین برای ترویج مباحث مربوط بە شعار و استراتژی جنبش رھاییبخش مردم کردستان بر سازمان دادن مباحثات علنی و عمومی در سطح جنبش و برگزاری سمینارھایی در این رابطە تاکید کرد. پلنوم اولویت کار ما در دورەی اتی را عرصە تبلیغات و سازماندھی در داخل تعیین نمود. پلنوم ھمچنین تاریخ برگزاری کنگرە چھاردھم را معین و کومیسیونی برای تدارک سیاسی و سازمانی کنگرە از میان اعضای خود، انتخاب کرد. و بە آنان اختیار داد تا با نیت مشارکت وسیعتر برای تدارک سیاسی کنگرە، کومیسیونھایی فرعی تحت مسئولیت خود از میان اعضا و کادرھای حزبی، سازمان دھند.
دستور نھایی کار پلنوم تقسیم کار درون کمیتە مرکزی و انتخاب دبیر کل و ھیئت اجرایی بود. در این بخش از دستور جلسات پلنوم با اتفاق ارا دبیر کل و اعضای ھیئت اجرایی را در پستھایشان ابقا نمود.
کمیتە مرکزی کومەلە زحمتکشان کردستان
١٣. ١١. ٢٠١٨
