طی خرداد ماه حداقل شش زن و یک دخترنوجوان در چند شهر ایران توسط پدر، همسر و یا برادر خود با انگیزه قرون وسطایی و متحجرانه « دفاع از ناموس خانواده» به قتل رسیدند. نام پنج تن از این قربانیان، ھاجر حسین بُر، سارا نارویی، رومینا اشرفی ، فاطمه برحی و ریحانه عامری در شبکه‌های اجتماعی انتشار یافت و بسیاری از کاربران، انزجار خود از این جنایات را ابراز نمودند. بدون شک آمار واقعی زنان قربانی «قتلهای ناموسی» بیشتر از تعدادیست که در رسانه‌ها و یا شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شوند.
«قتل های ناموسی» یکی از اشکال وحشیانه خشونتی است که بر زنان و دختران اعمال می‌شود. این خشونت که ریشه در تفکر مالکیت مردان بر جسم زنان و ساختار جان سخت مناسبات پدرسالاری دارد، قبل از استقرار حکومت اسلامی نیز در ایران رواج داشته است، طی چهل سال و دو حکومت اسلامی اما ابعاد دهشتناکی پیدا کرده است. طی چهل و دو سال گذشته، زنان در سرتاسر ایران در تمامی عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، قضایی، اقتصادی و … مورد خشونت و تبعیض جنسیتی آشکار قرار گرفته و این خشونت‌ها و تبعیضات با اتکا به قوانین برگرفته از شریعت نهادینه شده‌اند. بر چنین بستری، خشونت‌های خانوادگی علیه زنان افزایش یافته است و زنان نه تنها از حمایت قانونی و قضایی در مقابله با خشونت مردان و خانواده برخوردار نیستند بلکه قوانین حکومت اسلامی و مجریان آن، عملا مشوق مردان در اعمال این خشونت‌ها که علاوه بر آسیب‌های روانی جبران ناپذیر، در بسیاری از موارد به مرگ و یا نقص عضو آنان منجر می‌شود، می‌باشند. در قانون مجازات اسلامی، برای قتل فرزند به دست پدرو یا جد پدری مجازات بازدارنده‌ای وجود ندارد به همین دلیل بسیاری از این قاتلان بی هراس از مجازات، دختران خود را وحشیانه با داس، چاقو، اسلحه گرم و.. به قتل می‌رسانند. در مورد شوهران و یا برادران متهم به «قتل های ناموسی» هم صدها مورد وجود دارد که این قاتلان با استناد به « دفاع از ناموس خانواده» حداکثر به چند سال زندان محکوم شده‌اند. هر چند فرهنگ و سنت‌های عقب‌مانده می‌تواند یکی از دلایل ارقام بالای این گونه جنایات هولناک باشد، اما نگاهی به قتلهای اخیر نشان می‌دهد که زنان در هیچ جای ایران از خطر کشته شدن توسط «خویشان مذ کر با غیرت» در امان نیستند.
«همبستگی برای آزادی و برابری در ایران» ضمن محکوم کردن« قتلهای ناموسی» عمیقا بر این باور است که ضمن مبارزه مداوم و پیگرانه با این سنت‌های زن ستیز و تلاش در رواج فرهنگ برابری حقوق زنان و مردان، نوک تیز حمله را بایستی متوجه حکومتی نمود که زیر سلطه آن جان تمامی شهروندان و بخصوص زنان، هیچگونه ارزشی ندارد.
تردیدی نیست که سرنگونی حکومت اسلامی و استقرار یک جمهوری دمکراتیک، جدائی دین و دولت و فدرال تنها اولین گام در راه رهایی کل جامعه و بخصوص زنان می‌باشد. پس از آن اما ، مبارزه با خشنونت‌هایی که بر زنان می‌رود نه تنها نیازمند قوانین مشخص و اختصاص امکانات و بودجه‌های لازم می‌باشد بلکه در گرو فرهنگ سازی و تلاش و کوشش بی وقفه تمامی زنان و مردانیست که کلیت ساختار جامعه پدر سالار که ریشه اصلی خشونت علیه زنان در آن نهفته است را به چالش می طلبند.
همبستگی برای آزادی و برابری در ایران
پنجشنبه 5 تیر 1399/ 25 ژوئن 2020
*- احزاب و سازمانهای تشکيل دهنده : کومه له زحمتکشان کردستان، شورای موقت سوسياليستهای چپ ايران، سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران، حزب مردم بلوچستان، حزب کومه له کردستان ايران، حزب دمکرات کردستان، حزب دمکرات کردستان ايران، حزب تضامن دمکراتيک اهواز، جنبش جمهوريخوهان دموکرات و لائيک ايران، اتحاد دمکراتيک آذربايجان – بيرليک
